حال اصفهان خوب نیست

 نوشته :حسین قلع ریز 

اصفهان در دو دهه اخیر با  برچسب برخوردار بودن از بیرون  و سندرم  تفاخر نصف جهان در داخل  در اغلب شاخص های اقتصادی ،فرهنگی و اجتماعی از بالای جدول استان ها به رده های پایین تر تنزل کرده است.نمونه این مدعا را در پرداخت مالیات(استان اول ) ، دریافت بودجه (استان بیست و نهم ) ،صادرات( استان نهم ) را  می توان مشاهده کرد.چالش اصفهان در دریافت ردیف بودجه  استانی و ملی  باعث شده که پروژه های عمرانی استان پس از دو دهه کلنگ زنی به صورت نصف و نیمه افتتاح شود و برخی نیز همچنان منتظر نگاه مرحمت آمیز دولت در اختصاص بودجه باشند.چنین مثالی را می توان در موضوع متروی اصفهان تطبیق داد. پروژه ایی که زودتر از کلان شهرهای  مشهد ،شیراز و تبریز آغاز شد و هنوز خط یک آن تکمیل نشده است.این موضوع ها در کنار بحران زاینده رود کلکسیون مشکلات اصفهان را تکمیل می کند.به این اصفهانِ پر از چالش ،مهاجرت روزانه  40 نفری سایر شهرها و روستا به اصفهان  ، رشد افقی و عمودی شهر و بارگذاری بیش از ظرفیت بر دوش شهر را  نیز اضافه کنید دیگر این شهر توانی برای کشیدن این جمعیت حدود 2 میلیون نفری ندارد و صدای شهر را می توان از نشست دشت هایش ،خشک شدن رودخانه اش و بارندگی اندکش شنید.

وجود واحدهای صنعتی بزرگ در غرب اصفهان  و انتقال آلایندگی  آنها به وسیله باد های غرب به شرق هوای این شهر را نیز گرفته و در این وانفسا چه باید کرد؟آیا با بی تفاوتی می توان از کنار این مسایل که تبدیل به بحران شده  به راحتی عبور کرد؟ در این شرایط باید شهر را درک کنیم و شهر را دریابیم .شهری که دیروز مامنی زیبا و  دنجی برای شهروندانش بوده ، امروز به کمک آنان  بیش از پیش نیاز دارد.

یکی از رویکردهایی که دغدغه مندان شهر باید آنرا دنبال کنند ترویج اقتصاد سبز شهر است.اقتصاد سبز شهر تولید کننده آلاینده را به یک شهر دیدنی و جذاب برای شهروندان و بازدیدکنندگانش تبدیل کند .

اصفهان  پایتخت گردشگری سلامت خاورمیانه

موقعیت ژئوپلتیک اصفهان در مرکز کشور و کریدور اصلی حمل و نقل جاده ایی ،هوایی و ریلی می تواند زمینه جذب گردشگران خارجی در بخش های مختلف از جمله فرهنگی و سلامت را به خود جلب کند.

وجود نیروی متخصص در بخش های مختلف پزشکی در کنار مراکز درمانی مجهز می تواند زمینه جذب گردشگران سلامت از  خاورمیانه و آسیای میانه به خصوص کشورهای CIS (کشورهای مشترک المنافع)را فراهم کند.تقویت شهرک سلامت و تسریع در پروژه های عمرانی این شهرک می تواند اصفهان را به پایتخت سلامت ایران تبدیل سازد.وجود دانشگاه ها و مراکز آموزشی عالی در کنار این مراکز می تواند نیروی انسانی متخصص این مراکز را تربیت کند. وجود واحدهای تولیدی دارو ، زنجیره تامین سلامت در اصفهان  را تکمیل کرده است.وجود ظرفیت های پزشکی  در کنار یکدیگر می تواند  اصفهان را پایتخت سلامت خاورمیانه سازد.

اصفهان جزو  ده شهر اول توریستی جهان 

اصفهان در کنار گردشگری سلامت داری ذخایر بی بدیل تاریخی و فرهنگی است که همانند نگینی در آسمان هنر و فرهنگ ایران زمین  می درخشد. وجود آثار تاریخی منحصر به فرد در کنار رودخانه زاینده رود می تواند این شهر با مدیریت با برنامه و هدفمند به 10 شهر نخست گردشگری  جهان انتخاب کند.این پتانسیل طی سالهای گذشته به آرامی مورد بهره برداری قرار گرفته است و این در حالیست در سالی که اشتغال و تولید مساله مهم کشور است باید از  تمام این پتانسیل برای جذب گردشگر خارجی و حتی داخلی استفاده کرد.رویکرد جامع شورای شهر به مهمترین مزیت اصفهان که گردشگری است ، می تواند بسیاری از مسایل اقتصادی شهر را برطرف کند.احیای سایت تاریخی صفوی و سلجوقی در اصفهان می تواند گامی موثری در این راستا باشد.

توسعه صنعت گردشگری به کندی پیش می رود زیرا دغدغه اول شهر و شورا و مدیریت استان به واقع نبوده است.دغدغه ایی که بتواند مساله فرودگاه و طرح توسعه را در  کمتر از دو سال حل کند.دغدغه ایی که بتواند حمل و نقل گردشگران  را برطرف کند.شهرداری به عنوان کلیددار شهر بایستی بتواند برای اقتصاد شهر تصمیمات مهمی را اتخاذ کند که شورای شهر می تواند تصمیم سازی را برعهده داشته باشد.

فرهنگ کار گروهی حلقه گمشده اصفهان

یکی از چالش های فرهنگی اصفهان  نبود فرهنگ کار گروهی در بخش های مختلف فرهنگی ،اقتصادی ،اجتماعی و سیاسی است.نمونه بارز آن در وجود 400 خیریه،25 تشکل در یک موضوع اقتصادی و غیره قابل مشاهده است.وجود تعدد تشکل و دسته جات یک نفره باعث شده که ظرفیت ها  به صورت  خرد تقسیم شود و در کنار هم سینرژی ایجاد نکند.شورای شهر در جایگاه مسوولین شهر می توانند این روهی کار گروهی را به بخش های مختلف جامعه تسری بدهند.تقویت روحیه همکاری و کارگروهی می تواند علاوه بر هم افزایی بین بخش های مختلف شهر زمینه جذب سرمایه گذاری خارجی را نیز فراهم کند.هر رفتار نیاز به آموزش و فرهنگ سازی دارد و شورا می تواند این آموزش را از خود شروع و به جامعه منتقل کند. 

 احیای مکتب هنر اصفهان

اصفهان در کنار آثار تاریخی دارای مکاتب هنری ،فلسفی  و میراث ناملموس است .به عنوان مثال در موسیقی آواز بیات اصفهان ،در نگارگری مکتب اصفهان ،در فلسفه مکتب اصفهان  ، مکتب اصفهان در تئاتر کمدی و غیره از ظرفیت های  بی بدیلی است که به بازآفرینی و ارایه به مخاطبین نیاز دارد.دغدغه اصفهان پویا و پایدار به مسوولین شهر این جسارت را می دهد که به سلایق مختلف هنری و فرهنگی امکان بالندگی ،رشد و عرضه شدن را بدهد و با مهیا ساختن بستر مناسب برای رشد از انحطاط آن جلوگیری کند.ایجاد بناهای مورد نیاز برای هنرهای تجسمی ،نمایشی و موسیقی می تواند هنرمندان و فرهیختگان را به تلاش بیشتر در احیای مکتب هنری و خلق آثار جدید تشویق کند. 

 این شعر مجتبی کاشانی  را باید همیشه برای خودمان و شهرمان  مرتب زمزمه کنیم:

هیچ‌کس جز تو نخواهد آمد/هیچ‌کس در این خانه نخواهد کوبید/شعله روشنی این خانه تو باید باشی/هیچ‌کس جز تو نخواهد تابید/چشمه جاری این دشت تو باید باشی/هیچ‌کس جز تو نخواهد جوشید/سرو آزاده این باغ تو باید باشی/هیچ‌کس جز تو نخواهد رویید/بازکن پنجره صبح آمده است/در این خانه رخوت بگشای/بازهم منتظری؟/هیچ‌کس بر در این خانه نخواهد کوبید.