7 آبان نماد وحدت و اتحاد است نه تهدید

نوشته :حسین قلع ریز 

جمعه 7  آبان در 120 کیلومتری شهر شیراز در جاده  اصفهان – شیراز غباری در  هوا  موج می زد  که با غباری که از کشور دوست و برادر عراق به صورت ناخوانده می آمد کمی تا قسمتی تفاوت داشت.غباری که ناشی از وزیدن باد بر دشت خاکی  نبود ، غباری که از حرکت پیاده چند ده هزار نفر و خودروهای بی شمار به هوا  بر خاسته  بود .

ترافیک بسیار سنگینی که خودرو های سواری و سنگین در دو محور رفت و برگشت جاده اصفهان – شیراز ایجاد کرده بودند و قطارشدن خودروهایی با پلاک های متنوع از فارس و خوزستان گرفته تا آذربایجان ،کرمانشاه،اصفهان،تهران و سایر شهرها  در کنار و وسط جاده ،خبر از یک رویداد فرا محلی می داد که جوانان را  از اغلب  شهرها  به دور خود جمع کرده بود.

حضور این خودروها در کنار جاده ها نشان می داد که از جاده اصلی تا محل قرار آنان ،مسافرین باید بیش از 5 کیلومتری را باید با پای پیاده طی کنند.پیاده روی در هوای پاییزی  همراه  با عِرق ملی نشان می داد که هنوز جوانان ،هویت ملی خود را زنده نگه داشتند و  هستند مردمی  که هویت ملی خود را در هجوم سیل های فرهنگی مانند  هالوین و ولنتاین  حفظ کرده و با حضور منظم خود آمدن بگویند: چو ایران نباشد تن من مباد / بدین بوم و بر زنده یک تن مباد /دریغ است که ایران ویران شود / کُنام پلنگان و شیران شود / ...

جمعه هفتم آبان 95 حضور پر شور جوانان  هماوری در منطقه تاریخی پاسارگاد ایجاد کرد  که خون تازه ایی در  رگ های هویت ملی ایرانیان جاری ساخت.شاید برخی از سبک اندیشان و متعصبین تصور کنند که احترام به کوروش بنیان گذار هخامنشیان احترام به دوره پهلوی است ولی با گذری دقیق بر تاریخ متوجه می شویم که کوروش در دوره های قبل از پهلوی مورد احترام بوده و مصادره دوران پهلوی  نیست و  مقبره وی در برخی از دوره های تاریخی نزد مردم به مقبره مادر سلیمان تعبیر می شد و مورد احترام عموم مردم بوده است.

مارشال مک لوهان نظریه پرداز ارتباطات معتقد بود که جامعه امروز در یک دهکده جهانی زندگی می کنند و آداب و رسوم شبیه هم پیدا می کنند؛ او باید می دید که در پای مقبره کوروش بنیان گذار بزرگترین سلسله پادشاهی ایران و جهان جوانان با لباس های محلی و با زبان های مختلف به هویت ایرانی خود افتخار می کنند.تجمع چند ده هزار نفره جوانان ایرانی در مقبره کوروش نه تنها تهدیدی برای کشور نیست بلکه فرصتی برای اتحاد و همدلی بین همه اقوام ایرانی است .اقوامی که از کُرد ، ترُک و لُر  گرفته تا بلوچ ،ترکمن ،فارس،عرب و بختیاری همه نام ایران را سر دادند.

امروز ایران اسلامی در گذر حوادث پیرامون خود به بازآفرینی هویت ملی در کنار هویت اسلامی بیش از پیش نیاز دارد.هویتی که می تواند در کنار هویت اسلامی همانند دو بال از گذرگاه تکفیر و بی هویتی به سلامت گذر کند و ایرانیان را به ایرانی بودن خود مفتخر سازد.کشوری که به هویت ملی اش افتخار کند و فرهنگ و تمدن خود را پاس دارد می تواند از هجوم فرهنگی و غرب گرایی مصون باشد.

البته کج اندیشی و متعصبانه نگریستن به هویت ملی  از سوی برخی افراد نوعی تفریط و سیاه نمایی دینی و مذهبی از سوی  برخی  به اصطلاح روشنفکران نوعی افراط است.حضرت علی (ع) با ارایه یک  خط کش ، مسلمانان را از افراط و تفریط در همه امور دور نگه داشته است؛«خیرالامور اوسطها» بهترین امور،حد وسط و میانه و حالت اعتدال آنهاست.همچنین پیامبر در حدیثی فرموده:«حُب الوطن من الإیمان»«دوست داشتن وطن از ایمان است.بر اساس این حدیت پیامبر می توان به اهمیت هویت ملی  از نظر دین اسلام پی برد.

حضور اقوام مختلف ایرانی بر سر مزار کوروش و ایجاد حلقه اتحاد بین شرکت کنندگان نشان داد که ایرانیان در بزنگاه های تاریخی کنار یکدیگر  جمع می شوند و فارغ از اختلافات قومی و قبیله هایی به حراست از کیان ملی می پردازند.این مهم پیامی روشن  برای کشورهایی است که سودای تجزیه ایران را در سر می پرورانند .حمایت از برگزاری این تجمع های  ملی در کنار تجمع های مذهبی مانند عاشورا و راهپیمایی اربعین می تواند پیام  روشن ایرانیان برای تجزیه طلبان باشد که ایران دست متجاوزین را در تنشان قطع می کند،همان گونه که آریو برزن سردار ایرانی سپاه هخامنشی در مقابل هجوم سپاه اسکندر مقاومت کرد امروز سردار قاسم  سلیمانی  با استفاده از تجربه های  تاریخی ، نطفه دست درازی به ایران را در رَحِم دشمنان ایران خفه می کند.

البته در کنار این تجمع بزرگ  ممکن است شعارهای غیر متعارف نیز توسط عده ایی به گوش برسد ولی نباید برای یک بی نماز درب مسجد را بست.یک رودخانه در مسیر حرکتش،  طبیعی است مکان هایی را تخریب کند ولی لطافت و حیات بخشی آن نباید تحت تاثیر تخریبش قرار گیرد.