تصویر گورخوابهای شهریار شاید استثنا باشد،شاید هم مشت نمونه خرواری باشد که یکباره رسانه ایی شد.
ولی به یک واقعیت در جامعه امروز ایران اشاره کرد که هنوز افرادی بی سرپناه ولو معتاد هستند که قبر را پناهگاه دنیای امروز خود ساختند.قبرها همانند مسافرخانه ایی برای آنان است که چند روز می تواند بدون پرداخت هزینه در آن بخوابد و وقتی مالک آن که یک موجود بی جان است ، آمد باید به قبر دیگر اسباب کشی کند.
شاید این تصاویر گورخواب های معتاد دستاویز مخالفان و منتقدین سرسخت رییس جمهور قرار گیرد که بگویند: دولت تدبیر و امید همه را ناامید کرد حتی کارتن خوابها را یا کارتن خوابها به گورخوابها تغییر وضعیت دادند و از این دست تیترهای جنجالی.
همچنین عده ایی دیگر بگویند دولت قبل چه فجایعی به بار آورده که هنوز دامنگیر آن هستیم و مردم همچنان در تعجب از اعتماد دیروز و امروزشان که چه کسی راست می گوید چه کسی حقیقت را پنهان می کند.در میان انبوه نامه ها،عکسها و دلنوشته شاعران نسبت به این رویدادنقش رسانه به عنوان یک دیده بان جامعه تا اندازه ایی پنهان ماند.
گزارش روز سه شنبه 7 دی مریم روستایی در روزنامه شهروند یک سوژه برای رسانه ها به خصوص شبکه های اجتماعی شد که دست به دست بگردد و فعالان شبکه های اجتماعی آن را در صفحات شخصی و گروهها و کانال ها قرار دهند.
شبکه های اجتماعی با اشتهای سیری ناپذیر به دنبال این قبیل سوژه ها هستند.
شاید اگر این شبکه ها نبودند اصغر فرهادی ،پرویز پرستویی و سایر شاعران و نویسندگان دسترسی به این مطلب پیدا نمی کردند که بخواهند نامه ایی یا شعری بنویسند.شبکه هایی که امروز به عنوان بهترین ابزار اطلاع رسانی می توانند در خدمت رسانه ها باشند.البته این شبکه ها تهدیدهایی برای جامعه و خانواده ها دارند که جای پرداختن در مجال دیگری است .
گزارش توصیفی روزنامه شهروند شاید با انتشار چند هزار نسخه چاپی در بین هزاران سوژه از بین می رفت ولی شبکه های اجتماعی از جمله اینستاگرام و تلگرام توانست این گزارش را در سطح وسیعی از مخاطبین منتشر کند و آه از نهاد هر بیننده در آورد.
انتشار این گزارش یک دستاورد بزرگ برای رسانه های امروز ایران است که در راستای رسالت اصلی خود که همانا آگاهی بخشی و اطلاع رسانی است،به فعالیت خود با عزم بیشتر ادامه دهند.
دولت،مجلس شورای اسلامی و قوه قضاییه می توانند به جای پرداخت هزینه های بازرسی از ظرفیت رسانه ها به عنوان دیده بان خود و جامعه استفاده کنند و از بروز بحران های اجتماعی جلوگیری کنند.
خبرنگاران،عکاسان و روزنامه نگاران چشمان همیشه بیدار جامعه می توانند باشند به شرطی که برای فعالیت آنها ارزشی قایل شوند و با سد سانسور و مصلحت گرایی ،مانعی برای فعالیت آنها ایجاد نکنند.
رسانه به عنوان چهارمین پایه دموکراسی است .پایه ایی که می تواند جامعه را از ورود به بحران باز دارد و بی نظمی ها را در مرحله ایجاد به جامعه نشان دهد.
گزارش گورخوابها و پیامدهای پس از آن نشان داد که مسوولین کشوربه خصوص رییس جمهور به جای خواندن گزارش های دستچین شده دفاتر خود و آمارهای گلچین شده باید روزنامه ها و مجلات را بخوانند و وضعیت جامعه را به طور مستقیم و بدون واسطه در جریان قرار گیرند.همچنین مسوولین در اتاق جلسات خود را محصور نکنند و در جامعه به خصوص شبها گشتی بزنند .هم دور دورهای جوانان را ببیند هم کارتن خوابها و هم گورخوابها را و مشکلات جامعه را از نزدیک ببیند و درک کنند.
دلخسته از دنیایی و رنجور می خوابی / هی می فشاری پلک را با زور می خوابی
تا ما در این دولت سرا اسوده٬ خوش باشیم / آرام و ساکت می روی در گور می خوابی
شاعر:فریبا امجد
