نوشته :حسین قلع ریز
در پی نوشتن یادداشت «آسمان استاندار اصفهان ابری نیست،آفتابی هم نیست» در این وبلاگ و درج آن به عنوان یادداشت در دو روزنامه ملی و استانی اصفهان، واکنش های متفاوتی از سوی دوستان و مخاطبین گرامی دریافت داشتم که برخی در جای خود قابل تامل است.یک مخاطب اعلام کرده بود که برای چپ می نویسی یا راست؟دیگر گفته بود از کجا خط گرفتی ؟فردی دیگر گفت:آهسته برو آهسته بیا که گربه شاخت نزنه؛«چی کار داری کی داره چی کار می کنه »،دنبال پول باش و بازتاب های دیگر.شاید مهمترین بازتاب این مطلب را بتوان به واکنش استاندار اصفهان در دیدار با رییس اتاق بازرگانی اصفهان اشاره کرد.دکتر زرگرپور در حاشیه ایی جلسه با رییس اتاق از این مطلب اظهار گلایه کرده بود و رییس محترم اتاق بازرگانی که اصلا در جریان ماجرا نبود از نوشته شدن این مطلب و خواندن آن اظهار بی اطلاعی کرد.
آقای سهل آبادی به عنوان رییس یک تشکل بزرگ اقتصادی استان و رییس خانه صنعت ، معدن و تجارت ایران در طول دو سال تصدی اتاق بازرگانی هیچ زمان به اینجانب توصیه ایی برای نوشتن یادداشتی یا مقاله ایی نداشته است و همواره خواستار اطلاع رسانی رویدادهای و فعالیت های اتاق به فعالان اقتصادی از دریچه روابط عمومی بوده است.
صاحب این قلم از سال 1378 در مطبوعات این آب و خاک قلم می زند و نام وی در ذیل اخبار،گزارش ها و گفتگو ها به عنوان یک خبرنگار و روزنامه نگار درج شده است. از خبرگزاری جمهوری اسلامی منطقه اصفهان از سال 1380 با کد 2359 گرفته تا جراید متنوع و متعدد از روزنامه تا هفته نامه های سراسری .طی سالهای گذشته که فعالیت خود را در بخش روابط عمومی اتاق بازرگانی دنبال می کنم به دلیل مشغله های بسیار فرصت اندکی برای نوشتن تحلیل یا یادداشتی پیدا می کنم ولی از هر فرصت برای نوشتن دریافت ها و تحلیل های شخصی خودم استفاده می کنم زیرا دغدغه نوشتن دارم .
مطلب استاندار اصفهان مطلب سه بخشی بود که با توجه به شایعات استعقای استاندار نوشته شد و هدف از این نوشتار ارایه یک نگاه ژورنالیستی بود که جناب استاندار محترم و معزز به عملکرد خود در طول سه سال گذشته نگاهی بیندازد و موافقین و مخالفین خود را بهتر بشناسد و نقاط ضعف و مثبت عملکرد خود را بیش از پیش دریابد.اما گویا استاندار نیمه خالی مطلب را دریافته و نزدیکان وی آدرس غلط نویسنده را به ایشان دادند و احتمالا گفته اند که اتاق اصفهان این مطلب را علیه شما نوشته است.اینجانب به بانگ بلند می گویم نوشته های حقیر در این وبلاگ و سایر رسانه های گروهی هیچ ارتباطی حقوقی ،معنوی و مادی با محل کارم (اتاق بازرگانی) ندارد.این نوشته ها بر آمده از دریافت ها و تحلیل های شخصیت حقیقی اینجانب است نه شخصیت حقوقی.
اخبار اتاق بازرگانی که برخی از آنان توسط اینجانب تهیه و تدوین می شود پس از تایید مسوولین اتاق در قالب یک خبر و عکس از اتاق بازرگانی اصفهان به رسانه ها ارسال می شود . در این اخبار نه نامی از حسین قلع ریز است نه شخص دیگری.ولی زمانی که مطلبی با نام اینجانب و عنوان روزنامه نگار اقتصادی درج می شود عقل سلیم حکم می کند که نویسنده این مطلب را یک شخص حقیقی بپندارد نه یک شخص حقوقی. امیدوارم تفسیر اشتباهی از این مطالب در نزد مخاطبین محترم و یا مسوولین صورت نگیرد.
اما یک درخواستی از مسوولین محترم و معزز و کاردان استان دارم و آن این است که اگر اجازه نقد واقعی به مطبوعات ندهید این استان مثل یک دهه گذشته روز به روز به عقب رانده می شود و سایر استان ها گوی رقابت را از اصفهان می ربایند. زیرا این نقد رسانه هاست که استان را به جریان توسعه هدایت می کند.مطبوعات به عنوان رکن چهارم دموکراسی می توانند دیده بان جامعه و ناظر عملکرد شما باشند و مشکلات را با صدای بلند بگویند تا سازمان ها و بخش ها مراقب تصمیم گیریهایشان باشند و تلاش مضاعف برای احقاق حقوق استان کنند نه اینکه فقط به دنبال طی کردن بی سرو صدای دوران مدیریتی خود باشند و مرتب در تهران پز رتبه های اول تا سوم استان خود را بر روی کاغذ بدهند.بی تدبیرتی و بی جراتی مقامات گذشته استان بود که زاینده رود امروز خشکید.
زمانی که در دهه 70 دکتر مهدی بصیری استاد تمام دانشگاه صنعتی اصفهان با بانگ بلند می گفت:اینگونه بارگذاری بر زاینده رود باعث خشک شدن رودخانه می شود.کسی این نقد را جدی می گرفت امروز کشاورز شرق اصفهان مجبور به کلیه فروشی و کشاورز غرب اصفهان به دنبال قطع درختان باغ .
بله آقایانی که در پست های مدیریتی در حال به پایان رساندن بی سرو صدای دوران مدیریتی هستند ولی آن کشاورز یا تولیدکننده بی ادعای اصفهانی باید تاوان تصمیمات غلط و بی لیاقتی برخی از مدیران را بدهند.آیا این رواست ؟آیا آنانی که ادعای اسلامی بودن مدیریتشان گوش مردم و جهان را کَر کرده است این حدیث را از پیامبر اکرم شنیدند :«کلکم راعٍ و کلکم مسئول عن رعیته»، تمامی افراد مسوولند و در برابر مسوولیت خود پاسخگو.خبرنگار پرسشگر است ،می پرسد و جواب می خواهد زیرا خداوند به قلمش سوگند خورده است:ن و القلم مایسطرون.سوگند به قلم و آنچه می نویسد.
به قول سعدی شیرازی :من آنچه شرط بلاغست با تو می‌گویم/تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال
