عمو رجب ، چهره ماندگار بی چهره

عمو رجب  شهادتت مبارک؛راحت شدی.تو نشان دادی که با  چهره ایی نازیبا می توان دریا بود و به اقیانوس ها متصل شد.تو نشان دادی که به جای زیبایی ظاهری باید زیبایی باطنی را جلوه گر کنیم  و این زیبایی است که جاودانه می ماند و گرنه زیبارویان را خاک گور هم قدر نمی داند عمو رجب رفتی و صبر را به ما هدیه دادی ،زیبایی صورتت را گذاشتی و زیبایی درونی را به ما ارمغان دادی. عمو رجب ما را حلال کن که نتوستیم قدر ایثارگری و از خودگذشتگیت را بدونیم . نیامدیم دستت را ببوسیم و بگوییم که تو برای ما رفتی که امروز راحت زندگی کنیم . تو صورتت را جلوی خمپاره ها گذاشتی تا سقف خانه ما از بمب عراقیها نلرزه ؛تو جلوی تانکها ایستادی تا خیابان های شهر  جولانگاه تانکها و نفربرهای عراقیها نشود.تو با خلوص نیّتت ،نیت شوم صدام و صدامیها را به گور فرستادی و تو بودی که درس ایمان و شجاعت را به ما آموختی .عمو رجب تو و همرزمان تو بودند که این شعر حکیم  فردوسی  را خوب خواندید و عالی معنا کردید :

چو ایران نباشد تن من مباد   بدین بوم و بر زنده یک تن مباد

دریغ است ایـران که ویـران شــود  کُنام پلنگان و شیران شــود

همه سربسر تن به کشتن دهیم   بـه از آنکه کشـور به دشمن دهـیم

بله چون ایران نباشد تن من مباد را خیلی از شاعران و خوانندگان و مردم می خوانند ولی عمو رجب خیلی خوب خواند و با صورت زیبایش و  از خود گذشتگی اش این شعر را خیلی خوب  معنا کرد .

حاج رجب محمدزاده جانباز ۷۰ درصد مشهدی، نانوای بسیجی بود که در دوران دفاع مقدس و در سال ۱۳۶۶ در منطقه هور عراق، براثر اصابت خمپاره از ناحیه سر و صورت به درجه جانبازی نائل شدو تمام این سال ها از این مجروحیت رنج می برد.